Sezeryan Doğum Nasıl Ortaya Çıktı

Bebeğin hayatını kurtarmak için çocuğu ana rahminden çıkarma ameliyatı çığır açan bir buluştu. Ancak, başlangıçta yalnızca anne ölmüşse ya da ölüm döşeğindeyse yapılıyordu. Uygulamada ise kadınlar için tıbbi bir fiyaskoydu. İngiltere’de ilk başarılı sezaryen 19. Yüzyılın sonralarına dek gerçekleşmedi.

Sezeryanlar antik zamandan beri yapılagelen ameliyatlardır. Yunan mitolojisine göre Apollo, Asklepios’u annesinin rahminden çıkarmıştır. Bu ameliyata eski Hint, Mısır, Yunan, Roma ve diğer Avrupa folklolarında pek çok gönderme yapılır.

“Sezeryan” kelimesinin nasıl ortaya çıktığı belirsizdir. MÖ. 7. Yüzyılda Romalılar Lex Ceasara olarak bilinen bir yasa geçirdiler. Yasaya göre, doğum sancısı çekerken ölen tüm hamile kadınların bebeklerinin çıkarılması için ameliyat edilmesi gerekiyordu.

Popüler bir efsane, Julius Caesar’ın (MÖ120-54) oğlunun İngiltere’yi işgalini görecek kadar yaşamış olduğu düşünüldüğünde, bu efsane pek makul görünmüyor.

“Sezaryen” kelimesi, Latince kesmek anlamına gelen caedare fiilinden geliyor olabilir. Belki de kelimenin kökeni, ana rahmi kesilerek çıkarılan bebeklere verilen caesones adıdır.

Sezaryen ameliyatı için kullanılan “seksiyon” kelimesi de dokuyu bölmek anlamına gelen cerrahi terimden gelir. Sezaryen ameliyatında hem karın duvarı hem de rahim, bebeği çıkarmak için kesilir.

 

Sezaryen başvurulan son çare olduğundan bırakın annenin, bebeğin bile hayatta kalması beklenmiyordu. 19. Yüzyılda doktorların insan vücudu anatomisini daha iyi öğrenmeleri ve ameliyatta başarılı olma şanslarını yükseltmeleriyle değişmeye başladı.

Antisepsideki yeni gelişmeler, kadınların cerrahi bir işlem sonrasında enfeksiyondan ölme ihtimalini azalttı.

Kadınların ameliyat deneyimini dönüştüren anestetikler geliştirildi. Geçmişte ise, cerrahlar rahimdeki kesiği dikmekten korkarlardı zira iç dikişlerin enfeksiyona ve sonraki gebeliklerde risk teşkil edecek rahim yırtılmalarına neden olacağını düşünürlerdi. 1880’lerin  sonuna doğru, sütürler sıradan bir işlem haline geldi.

Ameliyatlar daha az riskli bir hale gedikçe, kadın hastalıkları ve doğum uzmanları da işlemi daha önceki aşamalarda önermeye başladılar. Bu şekilde, bebek ve annenin cerrahi işlem sonrasına hayatta kalma ihtimallerinin kısıtlı olduğu, ölmelerine ramak kalan bir zaman beklenmiyordu.

Hem annenin hem de bebeğin sağ kurtulduğu kayda geçen ilk sezaryen muhtemelen 19. Yüzyılın sonlarında yapıldı.